بسمه تعالی (رای دادگاه ) در خصوص اتهام محمد فرزند عبدالله دایر به قتل شبه عمد رستم به این شرح که متهم هنگام انجام ماموریت جهت جلب و دستگیری متهمان مواد مخدر به تعقیب مقتول می پردازد لیکن مقتول به ایست مامورین منجمله متهم حاضر توجهی نمی کند و متهم پای مقتول را هدف قرار می دهد که بر اثر خطا در هدف تیر به سطح خلفی قفسه سینه او اصابت می کند و به هر حال با توجه به اقاریر متهم نامبرده قصد اصابت گلوله به پای مقتول را داشته است لیکن قصد قتل او را نداشته بلکه بر اثر خطای در هدف شلیک گلوله اتفاقاً بع قتل منجر منتهی می شود فلذا صدق می کند متهم عامد در فعل بوده لیکن در قصد خطا کرده است و ضابطه قتل شبیه به عمد محقق است ( بند ب ماده ۲ قانون دیات ) و نیز متهم در پرونده دلیلی اقامه نکرده است که به حکم امر قانونی ماذون در قتل بوده و یا مقتول مهدور الدم بوده تا از مجازات معاف شود علی هذا دادگاه نامبرده را به پرداخت یک صنف از اصناف مذکوره در ماده ۳ قانون دیات ظرف دو سال در حق بیت المال به جهت آنکه اولیا مقتول شناسایی و معلوم نشده اند محکوم می شود (بند ب ماده ۸ قانون دیات و ۱۹۳) رئیس شعبه ۱۳۴ دادگاه کیفری یک تهران